Sırça köşklerin olmuş,
Bilmem kaç odalı…
Ambarlar buğday dolu,
Gelenler ve gidenler hep kalabalık.
Herkes etrafında pervane oluyor,
Şu sıra dağlar senin olsa ne çare…
Bir sabah gün ağarınca ovanda,
Yusufçuklar dolansa su diye etrafında,
Yağmayan mevsimlere rast gelse mahsulun,
Bütün bu ovalar senin olsa ne çare…
Bir ezgi tutturmuş çalışan işçiler,
Tavşanlar mevzi tutmuş sazlıkları.
Beklediğin yolcu gelmemiş ne çare,
Güneş doğsa ne yazar doğmasa ne çare,
18.11.2024
Kayıt Tarihi : 18.11.2024 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!