Ne Yazar 2 Şiiri - Veysel Çakır

Kış ortasında solmayan bir gül
Olsan ne yazar olmasan ne yazar,
Mevsiminde kokmayan bir gonca gül
Olsan ne yazar, olmasan ne yazar,

En güzel günlerim hazana döndü
Ellerim kaderi yazana döndü
Seninle hesabım mizana döndü
Gelsen ne yazar, gelmesen ne yazar

Kaybettim kendimi sevgi uğruna
Bir halı bir kilim oldum yoluna
Yaradan'ım şahit mahzun kuluna
Bilsen ne yazar bilmesen ne yazar

Neler çektim neler, bir ömür boyu
Hayatı yaşadım zifiri koyu
İçimde kurudu sevginin soyu
Solsan ne yazar solmasan ne yazar

Çatılmış kaşlardan güneşler çıksa
Sevgi pınarların içime aksa
İçimde yeşermiş bir dalım yoksa
Gülsen ne yazar, gülmesen ne yazar

Boynumu büküp de, eğdin başımı
Kendim hazırladım mezar taşımı
Bir zaman nehire dönen yaşımı
Silsen ne yazar silmesen ne yazar

Nedamet içinde kapıma gelip
Bir kınalı kuzu gibi inleyip
Yalvarıp yakarıp, özür dileyip
Ölsen ne yazar ölmesen ne yazar,