Güneş neden düşman bana
Neden doğmaz hiç dünyama
Bu kadar dağlanır mı bir yürek
Nefes nefes tükeniyorum…
Ķörü körüne bir hayat yaşamışım
Yanlış adreslerde kaybolmuşum
Girdiğim her yol çıkmaz sokak
Ben sokakların efkârında boğulmuşum…
Ömürden gün çaldıkça büyüdüğümü sanmışım
Olgunlaştım sandıkça ham kalmışım
Dalgalar misali acılar çarptıkça yüreğime
Sahildeki kum misali deryaya karışmışım…
Notalar bile bana gelince susmuş
Hayat da notalar gibi beni es geçmiş
Artık ne amaç kaldı ne hedef
Ben hayat fırtınasında savrulmuşum
Gölgesi olmayan kurumuş ağaç gibiyim
Ne yaprağım var ne meyvem
Hayatı gölge gibi yaşamışım
Darbelerle eridikçe
Tükendiğimi bilememişim…
Seven bir kalpti muradım
O da nasibimde yokmuş bilememişim
Ne yaşamasını bildim
Ne de ölebildim…
©
21 Şubat 2022
01:10
Kayıt Tarihi : 21.2.2022 03:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!