Yaşa yaşayabildiğin kadar günün sonu gelmeden
Günün sonu geldiğinde aklına gelen; ne yaptım ben
Ben; beni düşündüğümü sanırken; sonuma giden
Bir yol tutmuşum kendime kendi sonumu getiren.
Sormadım hiç kendime; saygıyıı, sevgiyi, yalanı, gerçeği
Gerçek benmiyim, yoksa gerçek sandığım yalan senmi,
Atın üstünde koşturan; Atsız yaya kaldığını anlamayan
Uçurumun dibinde cehennem ateşinde kendine gelsende nafile
Uzak sandığın şey pekte yakınmış, geldiğini göremedin
Ölüm habersiz gelirmiş; Bunu sen bir türlü çözemedin,
Kin, nefret, öfke yaradana bile, suç sende değil, ilim nafile
Armut pişmiyor kendi kendine düşünseydin belkide pişerdi şimdiye.
Kayıt Tarihi : 22.10.2022 20:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!