Ne Yaptı Yar Beni

Bir zülfü karalıya yar demiştim,
Eşiklere, yollara serdi beni,
Baharda aşk ile açan çiçektim,
Poyraz olup sırra savurdu beni.

Ardın sıra melerdim yar peşinde,
Sır kaldı adı taşrada kentlerde,
Gönlüm heder olur yar hevesinde,
Mecnun edip sürdü çöllere beni.

Yüce dağa yağan kar oldumda,
İçin için yanan köz oldumda,
Aşikarın içinde sır oldumda,
Sırr-ı haktan ayırdı yar beni.

Deniz üstünde bir yelkenliydim,
Kendi sesinde zikir veren trendim,
Hac yolunda hakka giden kervandım,
Yürüdüğüm yoldan etti yar beni.

Kimse bilmez kıblen nere fatihim,
Yar istiyor ki kendinden geçeyim,
Sen söyle karacaoğlan nasıl edeyim,
Bu kış ki sevdiğimden etti beni.

- FATİH BUĞRA DURMAZER -