Ne Yapsın İnsan Şiiri - Hüseyin Çıtak

Ağırlaşan hislerini,
Gözleri saklayamazken.
Taktığı maskenin ötesini göremeyeni,
Ne yapsın insan.

Baharı bekleyen çiçek gibi,
Tohum vermeye hazırken.
Can suyunu vermeyen kör gözü,
Ne yapsın insan.

Aşılmaz sarpların önünde,
Öteyi hayal ederken.
Elinden tutmayanı,
Ne yapsın insan.

Etrafını aydınlatan,
Bir alev misaliyken.
Meşalesini alıp gideni,
Ne yapsın insan.

Gözlerinin önündekini göremeyene,
Hep kal demeye hazırken.
Gitmeyi kafasına koyanı,
Ne yapsın insan.

Işıksız bir denizde,
Fenerini arayan bir gemiyken.
Gövdesine vurmayan güneşi,
Ne yapsın insan.