Ne Yapsan Boş Şiiri - Mehmet Kılıç 3

Aldattı âfitâb döndü yüzünü parıldayan Aya
Gönül koydu ihtişamlı rûşen sinsi karanlığa
Aşık olduysa dikenli gül âbdâr papatyaya
Gökteki nakş dönüştüyse kör eden siyaha
Ne yapsan boş, bu yürek döner mi hayata ?

Latife işitir, gülmeyi hatırlamayan bîmâr adam
Vidâd ister, pencerenin ardında bir kanarya
Merhamet diler, herşeyden bihaber ceylan
Merak eder, var mı ? benden başka sarı akasya
Ne yapsan boş, ruhumu titretir letâfetin hala

Eşkiya kalbim göz koydu bu müşkil garâma
Sokaklar beyhûde kalabalık, geçmez sensiz günler
Ahd olsun kimseyi koymadım kalbimin tahtına
Kim ne dediyse yalan, bilirsin köpeklerde havlar
Ne yapsalar boş, ben ölürüm bu dava uğruna

Yandı tutuşturdu beni bu aramızdaki sermâ mânia
Kimse bilemez ne hissettiğimi büyük bir muamma
Daha fenâ olursam arş yarılır, paramparça eder bârika
Krallar bile tökezledi, kim düşmem der bu ca’lî diyarda
Ne yapsan boş, sürüklendim çıkışı olmayan bir sokağa