Bir hazan mevsimi yaşıyor gönlüm
Hangi gülüm kaldı bahardan kışa
Kederden deryalar taşıyor gönlüm
Kaderde yazılan geldi hep başa
Yalnızlık alnımdan çıkmayan is’ti
Ellerim üşüdü gönlüm buz kesti
Talih bana gülmez nedense küstü
Halimi anlatsam çatlardı taşa
Gül benzim solalı çok zaman oldu
Bilmem ki önümde kaç yılım kaldı
Yardan da vefa yok çok ahım aldı
Ömrüm ziyan oldu emeğim boşa
Çoraktı toprağım çiçek açmadım
Sevda köprüsünden aşkla geçmedim
Kol kanadım kırık bir gün uçmadım
Bakıp imrendim hep gökteki kuşa
Hayattan nasibim nefes almakmış
Ömrümce bekleyip yalnız kalmakmış
Hasret bogazımda yağlı ilmekmiş
Ne yapsam olmadı şaştım bu işe
Ayşegül Bahçeci
03.03.2023
Kayıt Tarihi : 28.3.2023 21:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!