günlerdir
sokak sokak kemiriyorum bu kenti,
arada bir
tanıdık yüzler görüyorum köşe başlarında.
bazılarına selam verebiliyorum bazen
merhaba diyebiliyorum
ama kime sorsam seni
alıp sesimi kaçıyorlar
arkalarından sanki bağırıyorum
bağıramıyorum belki
koşuyorum
yetişemiyorum
yetişiyorum
kayboluyorlar…
günlerdir sokak sokak kemiriyorum bu kenti
ve kime sorsam seni alıp sesimi kaçıyorlar
korkup kime saklansam kahpeliğim tutuyor
tutuşuyorum.
ve sonrası
bitkin sokaklarda geri dönüşümlü adımlar…
…masamda buluyorum kendimi bir şiiri yazmakta
dilsizler söylerken
sağırların dinlediği ezgilerden oluyor
nasıl oluyorsa her seferinde bir eskici duyuyor beni
kapımı çalmıyor kapımı açıyorum nasıl olsa
ona bir ezgi veriyorum
bir ezgide bedava alıyor
yoksulluğumdan mıdır nedir sevmiyorum eskicileri…
sözüm ona günlerim
havadan sudan arayışlarla geçiyor.
hani sıkılmaktan bıkıp da yılmak istesem
soruyorum:
artık yaşamamaya başlayanlar
tam olarak nereye gitmezler ki?
ve buna cevaben
hep kahverengi gözlerine esiyor rüzgar.
tutup sesime sarınıyorum
yoksa yiğitliğim tutuyor üşüyorum.
ve sonrası
bitkin sokaklarda geri dönüşümlü adımlar…
…masamda buluyorum kendimi bir şiiri yazmakta
nedense yazarken beni hiç görmediğin şiirlerden oluyor
nasıl oluyorsa her seferinde kahpeliğim tutuyor
tutuşuyorum
yaktığım müsveddelerin haddi hesabı varsa da hala
kayıp ilanı asılmamış köşe başları bitmedi;
yalnızlıktan küflenmiş duvarlara hala seni anlatıyorum
ve günlerdir
sokak sokak kemiriyorum bu kenti…
Kayıt Tarihi : 12.9.2006 11:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!