Üretmeyen insan palavra sever
Ne kazma küreği ne yaba bilir
Bir çıkar umarak haksızı över
Ne umduğu olur, ne kapabilir.
Tenbellik tevekkül haline döner
Isısı düşünce ateşi söner.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta