Ne yana baksam hüzün Şiiri - Gürsel Pal

Ne yana baksam hüzün var,
Sağım, solum,Önüm, arkam.
Ben ne yana gitsem ve dolaşsam.
İşte karşı duvarın içinde,
Şu kapının aralığında,
Bir kedinin miyavlamasında,
Bir köpeğin havlamasında,
Hep hüzün ve hüzün.
Bütün hüzünlerinizi verin bana,
Ben taşıyayım.
Yeter ki güzelleşsin artık Dünya,
Bırakın ben hüznünüzle yanayım.
Ne yana baksam hüzün var,
Dağlarda, ırmaklarda, denizlerde,
Dağlar hüzünle veriyor derelere suyunu,
Ve ulaşıyor hüzün denizlere
Dalgalarda hüzün kokusu,
Yağmur hüzün yağıyor,
Rüzgar hüzün esiyor.
Verin bana hüzünlerinizi
Yeterki mutluluk olsun her yerde,
Mutlulukla baksın,
Göz yaşları mutluluktan aksın.
Hüzün olmasın,
Kimse ağlamasın hüzünle.
Sizin yerinize ben ağlarım
Size bakan yeşil gözlerimle.
Ne yana baksam hüzün var.
Dünyanın bütün ülkelerinde.
Kainatı bile hüzünler sarıyor
Mutluluklarda var kainatın derinliğinde.
Ne olursa olsun bitecek bir gün hüzününüz
Gülümsemeyi becerebildiğinizde.