Ne yaman çelikisin sen aşk

Ne yaman çelikisin sen aşk
Bir yandan güldürürsün
Bir yandan ağlatırsın
Bir yandan sever insan
Öte yandan bırakır gider severken bile
Ne seviyorum der insan severken
Ne de buraya kadar deyip çeker gider
Sevmek ne zormuş böyle aşk
Bilmediğin veballerin altına girmek gibi
Ne sensiz yaşanıyor
Ne senle mutlu olunabiliyor
Ne yaşamak istiyor insan
Ne ölümü göze alabiliyor
İnsanın gönlüne yerleştiğin zaman
Aklı bırakıp gidiyor bir anda
Yok dedikçe uzak olsun benden dedikçe
İnadına gelip yüzsüze alıyorsun insanı içine
Tam mutlu olduğu anda
Hüznün dibine gömüyorsun acımadan
Ne yaman çelişkisin sen aşk
Aklım ermedi yaptıklarına oldum olası
İstemem böylesi hallerinle seni
Dokunma sakın
Senden bi haber olan gönlüme
Tattırma ona aşkın acısını
Aşkı mutluluktan öte göremiyorken
İnciteyim deme sakın
Bir kere bile sevememişken
Bana seni anlatma aşk
Ne halin varsa gördüm kaç kere
Gelme bana aşk
Git kim susamışsı sana
Onun bulutu ol yağ toprağına
Git kim özlemişse seni
Onun hasretini dindir doyasıya
Kim yapamıyorsa sensiz
Git onun yüreğinin ol
Kim ölüyorsa sensiz
Git onun nefesi ol bedeninde
Kim esirin olmuşsa senin
Git ona hükmet dilediğince
Uğraşma gönlümle aşk
Güç yetiremezki
Senin gibi laftan anlamayana
Küstürme beni kendine aşk
Ben seni içimde bu kadar güzel biliyorken
Bana seni bildiğim gibi gel...