Kömür gözlüler yol alır gecenin mecbur alışkanlığında
Aşıkları mest eder görünmezliğin köşeleri
Kirlendikçe kömür tozunda alın teri nefeslenir
Yeşil tepelerden bakar geçmişin özlemleri
Duman salan evleri hayat yarışında koşar.
Vefa görmese de böler rızkını cömertliğinin şanı
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;