Kömür gözlüler yol alır gecenin mecbur alışkanlığında
Aşıkları mest eder görünmezliğin köşeleri
Kirlendikçe kömür tozunda alın teri nefeslenir
Yeşil tepelerden bakar geçmişin özlemleri
Duman salan evleri hayat yarışında koşar.
Vefa görmese de böler rızkını cömertliğinin şanı
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,