Ne Varsa Şiiri - Rafhet Candan

Senden bileceğim artık her şeyi
iyiliği kötülüğü senden
deniz dibini kusarsa boğulmayı
en ufağını depremin senden

bir yanardağ ağzıyım, öfkeyle soluyorum
böyle giderse Roma’da yanar
ödediğim her bedel senden, kimsesizliğim
günahlar büyütürken kuytular
solan yüzün son demi senden

hele bir düşsün sokağıma düş sancısı
hele saplansın kalbime aşk ağrısı
gecenin iğneyi sızlatan damarı senden
ne zaman kavga başlar başım kırılır
arşı dağlayan çığlığım senden

dostluğa kardeşliğe yürüyen dilim
elimi alnıma götüren ateşim var
ölümü sayıklıyorsam hala, nefreti senden
kimsesizliği konuşamam yeter kalabalık olduğum
yalnızlıktan üşürse biri, kışı senden

gözlerim derin kuyusu cehennemin
kızıl bir yıldız kadar uykusuz
gölgesindeyim susuzluk ağacının
sevişme yasağı geliyormuş kedilere
erimiyorsan teninde paylaşımsızlığı senden

al işte, sus payı olsun
kıyı kenarları kurbağalara
konmayan öpücük çiçeği
savrulsun rüzgarlara
okşanmayan saçlarımın dökülüşünü senden

senden…
bildiğim ve bilmediklerim…