Ne var ki yolculuklarda

Bilmem
Ne var ki yolculuklarda
Her sefer ağlatır beni
Yalnızlığımı yüzüme
Vuruyorlar dakikalarla
Yıkılır yüreğimde özlemin köprüleri
Her sabah tan kızıllığı yakar beni
Baktıkça uzaklara tutamam kendimi

Haykırırım ara sıra da küfürler savururum
Otobüsün korna sesleriyle
Ayaklarım titremesiyle olduğum yere
Yığılırım
Ayrılığın tabutu çizilir önüme
Her yolculukla

Aklıma bir soru takılır
Dudağıma Hüzün şarkıları karışır
Düşlerim seni ararken
Sensizliğin hasret ipleri boynuma dolanır

Anlamadım
Söyleyin ne var bu yolculuklarda
Niye düşüyor hayallerim soğuk
Yollara Kaldırımlara