Ne vakit umut filizlenecek!

Ey can ne olur yese kapılma
Solgunluğun dalgalarında hırçınlığa bulunma
Nefesin azizliğinde ufukların güzelliğinde gözlerinden akıtma

Dikkatlice bir silkinde bak
Baştanbaşa kabristan uykusunda mı ne kalk
Göremeyen göz, hissedemeyen o nefes ne kadar irfandır saf

İnan ki gün seni anlamıyor
An aşkında coşarak sevdasına haz sunuyor
Muhabbet kalbi ve ruhi inkişaflarla suhulete doğru yol alıyor

Öncelikle sen ibrete ulaş
Hakikatin cenahlarında kanaatle kaynaş
Sabrın katresinde hiç yorulma azimetle metanetin feyzine ulaş

Mevtalar suskun duruyor
Can dirliğinde ötelerden medet umuyor
Kalan sadece ağlıyor ve seninle ecrin varsa şayet anlamlaşıyor

Halin dilinden dem vursam
Aşkın namütenahi sürurunu hazla anlatsam
Lakin çilenin sahifelerinde ve rızanın hallerinde kalbi yoklasan

Biliyorum farklı dil kullanıyorum
Belki anlam veremediğin kelimeleri yazıyorum
Ama fakat senin aziz gönlüne iltica ederek müsamaha diliyorum

Sözlerimi anla yabana atma
Gene ne diyor şu fakir âdem diye başlama
İnsan kimliğinde ve muçhulun dirliğinde ön yargılarla soluklanma

Ne kadar bilirsen değersin
Ancak yaşadıkça idrake açılan ummanı sersin
Düşündükçe akleden ve meşveretle bereketlenen ahseni beşersin

Kim kaldı ki akan şu zamanda
Değerler bütünü telakki edilmeyince baharda
Çiçekler açmış, kuşlar şakımış, aşk heveslerin çanağında ağlamış