Nedir bu Şiiri - Murat Ülkü

Nedir bu telaş?
Parmak uçların neden titrek?
Koşuyorsun, koşuyorsun...
Ama arkanda bıraktığın her kapı
sadece bir gölge,
bir yarım nefes.
​
​"Seveni bulamadım," diye fısıldıyor ruhun.
Oysa sen durmadın ki,
göz göze gelmeye fırsat kalmadı.
Her yüz bir umut, evet.
Ama her umut, ertesi gün
bıraktığın bir yanılsama oldu.
​
​Bir bardağın dolmasını beklemeden,
sanki hayat son saniyesindeymiş gibi,
hızlı içtin.
Tadı damağında kalmadı,
özü kalbine inmedi.
Şimdi doymamışlığın telaşı bu.
​
​Aradığın, koştuğun yolların sonunda değil.
O, içeride,
sessizliğin içinde,
senin durmanı bekliyor.
Fakat sen hep dışarıya bakıyorsun.
Pencereler loş, çünkü ışık sende.
​
​Bir mevsimlik hevesle açan çiçeğe
ebediyet vaadi sundun.
O soldu. Sen koştun.
Kaybettiğin her şey,
telaşının bedeli oldu.
Kaybettiğin her şey, sendeki sabır.
​
​Yoruldun. Biliyorum.
Ama durduğunda,
sessizlik, seni yakalamasından korkuyorsun.
Çünkü sessizlik,
sana 'neden?' diye soracak.
Ve sen cevabı bilmiyorsun.
​
​Nedir bu acelen?
Gerçek sevgi, koşarak yakalanmaz.
O, kendini gösterdiğinde tanınır.
Fakat senin hızın,
tanımayı imkânsız kılıyor.
Sen sadece 'geçiyorsun.'
​
​Hangi yüzde arıyorsun o sükûneti?
Hangi tende o sonsuz vefayı?
Herkes bir durak sadece,
eğer sen kendi hanenden kaçıyorsan.
Bu telaş,
aslında kendinden kaçışın.
​
​Nedir bu telaş? Nedir bu acelen?
Seven bulamadın onun için mi?
Oysa dur. Sadece dur.
Ve o zaman göreceksin:
Telaşın bittiğinde,
arayışın başlayacak.
​
​Koşma artık.
Güneş doğacak, ve sen onu ilk kez
telaşsız bir camın ardından izleyeceksin.
İşte o an...
İşte o an, aradığın,
o durgunlukta seni bekliyor olacak.