Ne Umutlar Vardı Şiiri - Hasan Toz

Ne umutlar vardı bu bedende
Ne hayaller vardı bu yürekte
Ne dayanma azmi vardı hayata karşı
Bir umut, bir filizlenme vardı aşka karış

Yokluğun gidişinin en büyük fırtınasıydı
Dalga dalga biriken, içi buruklu sevdaydı
Vazgeçtim o an, terk edip gittiğin bedenden
Geriye ise sadece bir avuç gözyaşı kaldı

Bilmiyorum, belki ne zaman gelirsin
Bilmiyorum, aşkımız hangi bahara, mevsime kaldı
Kim bilir şimdi sen hangi dallarda çiçek açtın
Ben kuru bir dal misali kurudum kaldım

Sadece sen vardın kalbimde, yüreğimde, en derinlerde
Kalbim, minik bir serçe gibi tir tir sevdanla titremekte
Üzgünüm ve mutsuz, duvarlar geliyor üzerime üzerime
Anlatamıyorum kendimi, anlatamıyorum bu şehre

Elvedaya hazırlanıyor bu soğuk mevsimde
Tutamıyorum onu, gitme diyemiyorum sevdiğime
Çalan bütün şarkılar seni bana hatırlatırken
Derinden vurdu sevdan, dağıttı attı kenara işte