Ne Tuhaf Şey Sevmek! Şiiri - Hüseyin Anılan

dün yağmur yağdı buraya
ıslandım, üşüdüm
senin de üşüdüğünü düşündüm

ah! ! !
içim sızladı birden.
ağlamadığını bile bile
ağladım.

ne tuhaf şey sevmek!

canı yanıyor insanın,
daha bir garipleşiyor anlamsızlığı sözcüklerde.
çoğu zaman alıngan,
küskünüm sisli bulutlara kimi zaman.

öpmek geliyor içimden
kankırmızı dudaklarını.
ve sevmek seni doyasıya
gecenin soğuk kollarında
ateşinde büyütürcesine tutkunun.
ve rüzgara inat
saçlarını savurtmak nefesimle
gecenin karanlığından
gündüzün kızıllığına uyanırken gün

bazen;
merhaba demek geliyor içimden
kaldırımda tanımadığım insana
mor salıncağında aheste salınan çocuğa
karşı camla kader arkadaşı yılların yatalağına
ve kendime

alabildiğine özgür olmak düşlerde
hayalle gerçeğin savaşını sürdürmek yüreğinde
aklınla yönetip, yüreğinle saldırtmak varlığına
amaç kazanmak değil
kaybetmek olsa da kendi varlığına