Ne Tuhaf Şey Anne Şiiri - Şeyma Yılmaz

Sessizce geldim yine evimize
Yine geç kalmıştım anne
Yine okuldan doğru eve gelmedim ben
Arkadaşlarla parka gittim
Eve geldim sonra
Yumurta pişirdim
Yine hepsini bitirmedim
Ekmeğide masadan almadım
Ne çok kızardın dağınıklığıma
Ben yine odamı toplamadım
Ah annem ahh
Ne tuhaf şey yokluğun
Senin kızacağın herşey var ve sen yine yoksun...
Gelmiyorsun...
Artık inanıyor gibiyim gelmeyeceğine
Beni kimlere bırakıp gittin anne
Bak yalnız ağlıyorum geceleri
Derslerim iyi olunca sevinen yok
Sayıkladığımda kimse duymuyor beni
Başucumda bekleyenim yok...
Ah annem ah...
Bugün parkta ne oldu biliyor musun
Arkadaşlar annelerine
Hediye alacaklarmış
Onu konuştular
Sonra beni işaret edip sustular
Anlamadım sandılar
Anladım annem
Hem de çok iyi anladım
Ama yanlarında ağlayamadım
Utandım annem
Ama şimdi utanmıyorum
Gönlümün en güzel yerinde
Hem seninle söyleşiyor
Hem de ağlıyorum...
Cisim giymiş şefkatim
Çay kokulu sevdiğim
Nadide gelinciğim...
Seni çok özledim
Ah annem ah
Ne tuhaf şeymiş sensizlik
Sensizlikmiş kimsesizlik...
Seni çok özlüyorum
Seninle söyleştikçe ağlıyorum
Yine saçlarımı okşar mısın
Yine gözyaşlarımdan öper misin annem
Seni çok özlüyorum