Beyaz Defter Şiiri - Uğur Musab Şahin

Hiçbir suç cezasız kalmaz.
Ceza kaldırılsa, suç kalkmaz.
“Aç esner tok gerinir” diyenler.
Bence aç esnerken, tok geğirir.
Doğunca baş aşağı diktiler,
Gırtlağımdan kopan çiğ bir ses
O ilk aldığım, bu son verilen nefes
2015

Ne tesadüfen geldik dünyaya,
Ne de mecburen yaşıyoruz.
Ne çekip gidebiliriz dünyadan,
Ne de kalma ihtimalimiz.
Ne istediğimizi yiyebiliyor,
Ne de isteyince acıkıyoruz.
Ne sağlıklı bir yaşam hali,
Ne de her derde deva var.
Ne hep genç kalabiliyor,
Ne yaşı engelleyebiliyoruz
Ne ebedi hayat şansı kar,
Ne de isteyince ölmek var.
2010

“Yalanla yapılan, zamanla yıkılır” derler.
Yalancıya yalanla bak, sana yaranmak ister
Erkek giyindikçe, kadın soyundukça kazanır.
Kadını soyan bedenini, giydiren yüreğini alır.
Yalnız kalmaktansa, yalnız olmayı yeğlerim.
Ter değil gözyaşı döksün, biçare yüreğim.
Ne aklımdaki burada, ne burada ki aklımda
Haklı bile olmayan, ne düşünür hakkımda?
Kulları yaratır, yaşatır Hak, en son yargılar
Ondan başka yargılayacak, bir güç mü var?
Şeytanlaşan nefis, Firavun gibi şirk koşar.
Cehenneme girer de, şeytanlarla yaşar.
Yüreğinde “yara” olanın, dermanı yardadır.
Ne diskotekte, ne kaffe de, ne bardadır.
Zamansız sanmam ki, bu amansız yaradır.
Dermanı da, fermanı da tabip değil yardadır.
Tertemiz ruh, beyaz defterle geldik dünyaya.
Kimimiz altında küheylan, kimimiz de yaya
Kirli ruh, siyah defterle dönüyoruz dünyadan.
Kim bilir, hangi salada uyanılacak o rüyadan.
2010

“Ben” deme “biz”, “sen” deme “siz” de.
Gururundan yeme, tevazudan ye.
Denize kapak, göğe direk dikilmez,
Kurnaz tilki, gündüz kümese girmez.
Ardıç’ın közü, yalancının sözü olmaz.
Horozu çok köyün, sabahı tez olmaz.
Çok laf yalanla, çok mal haramla pişer
Hızlı atın, pisliği, daha seyrek düşer.
Karşılık vermek, karşı gelmek sanılır
Sevgi kaybolur, pişmanlık elde kalır.
Sevmeye uğraşma, sevilmeyi öğren
“Aklına düşür, gönülde olsun” seven.
Panik olma, hızlı düşün, yavaş yap
Rica değil arz et, şeytandan akıl kap.
2009

Değişmedim aynıyım, köyümün sokaklarında.
Pantolonum yamalı, yırtık ayakkabılarım da.
Arpa tarlasında koşan, elinde sapan şer çocuk
Irgatlara sıcakta, yemek taşıyan canlı korkuluk
Çobanla selamlaşıp, köpeğine taş atan velet.
Elinde bir dilim yağlı ekmek, yokluk ve sefalet
Hep değişmiş muhtar, korucu, köy ağası bile
Köy ve ırgatlar değişmiş, ben aynı benim yine
Kış geceleri gençler, toplanırdık köy odasında.
Köşede sedir, soba üstünde güğüm ortasında
Kestane közler, çay içerken mısır patlatırdık.
Üçtaş, yüzük saklama oynar, ebeyi hoplatırdık.
Kâğıda saman sarar içerdik, keyfimiz gıcırdı.
Köy imamıysa bize kızar, halimize de acırdı.
Ne net, ne cep telefonu vardı ne de atarimiz.
Kibritten araba yapardık, üç beş bilyelerimiz.
Sakızdan çıkan filim artistleri tokuştururduk.
Harmanda döven sürer, derede it boğuştururduk
Ben yine aynı benim, büyüsem de aynı çocuk.
Köyde başlar ve mezarlığında biter yolculuk.
2016

Doğduğum gün doğanlarla,
Öldüğüm gün ölenler akranım.
Ölüm de, yeni âlemde doğumdur.
Bu itikat da, TADÎL-İ ERKÂN ım
Yaratmak, yalnız hakka mahsustur.
2011

Ne oynarım, ne yerim dar
Benim onurum, şerefim var
Ne ağaç odun, ne rakı süttür.
Ne çiçek ot, ne kadın ettir.
Tartışmayı kazanacağıma,
Yüreğini ve sevgini kazanırım.
Seni kazanabilmek uğruna.
Zarımı da, “hepyek” atarım.
2010

Kadın güldür, açınca yaprağı dökülür.
Kirli eller uzanır koparırsa, gül ölür.
Bülbülceyi konuşurlar, yürekleri ayrıdır.
Sadece, gözlerinin konuştuğu lisanı aynı
Akıldan özürlüleri çok iyi biliriz.
Ama bedenen özürlüye “sakat” deriz.
2011

Çocuğuna karşı ne yalancı, ne yabancı ol
Kedersiz insan olmaz, ortaya yüreğini koy
Küfretmeyi değil şefkati, şükretmeyi öğret.
Yaşarken ömrü, ölmeden hakkını helal et.
2011

Düşman arama, hasmını geçmeye çalış,
Kendini bir başkası gibi, görmemeye alış.
Acımanı istemem, kıskanmanı beklerim..
Dert kelliğini artırır, saçlarını yolma derim
Ne dem az bilen, o dem çok bildim sanır.
Kaybını, helallere tercih edenler kazanır.
İşçi eşi ol, patronun metresi olma güzelim.
Adını unuttum belki, doğum günün özelim.
Ben tesadüfe, hiç tesadüf etmedim daha.
Doğrulardan çoktur yapılacak yanlış “aha”.
2009