NE TeMİZ AŞKIN VAR BİLMEDİ GÖNÜL

Mazide kalmış aşk yaşar mı bilmem
Kurumuş yapraklar açar mı demem
Çağırsa sevgili artık gidemem
Madem öyle demiş aldırma gönül

Ben sana der idim aşkı sahi mi?
Sana ışık veren gözün feri mi?
Sen mi yandın ona sana deli mi?
Çözmeyi bilmedin aldandın gönül

Yakmış resimleri mektupları da
Göndermiş külleri kara kutuda
Sen hala onu sev umut kapıda
Çalacaktır diye çok kaldın gönül

Sen ki deli oldun onun aşkından
Biçare farkın olmadı şaşkın dan
Ne çok diller döktün bakıp ardından
Bir kez uslanmayı bilmedin gönül

Şimdi bir el gibi bakar uzaktan
Sanki o değildi siğneni yakan
Gözyaşların boşalıyor bardaktan
Göz pınarın kurumaz mı ey gönül

Ey gönül uslan sen kalma delice
Gittiğin yollara baksan ne ince
Duru versen artık sende sessizce
Yanan yüreğime su serpsen gönül

O gitmiş meğer ki dönmezmiş geri
Unutmuş aşkları tüm sevgileri
Sen hala vurgunsun hala serseri
Ne temiz aşkın var kıskandım gönül