Ne tanıdım seni ne de kendimi

Dokun ruhtan yoksun bedenime
Soğuk duruyor bekleyiş içinde seni
Saf dualardan dökülmüş avucunda safirden bir damla
Ki yüreğime serpilmiş tespih taneleri gibi
Hasret kadar kadim bir bakışın ardından
Fersiz bir gözle bakar senin ıslak yüzüne
Dokun ruhumun kanlı sayfalarına
Her birinde hayatımdan parçalar saklı
O ruh ki buğday başakları kadar dolu
Eğik boynuyla gün sayar sayılmış günleri
Dokun ki saçılsın taneleri toprağına hasretin
Yeşersin yıllarca beklediğim özlemim
Ben buyum ne tanıdım seni ne de kendimi...