Altmışbir İhtilali Şiiri - Uğur Musab Şahin

Avuçlarsan dökülür, elinde azı kalır.
Bilgi beyini besler, bir bilip on alır.
“Sukut en akıllı kavgadır” derler,
Gölgeler korkaktır karanlıkta terk eder.
Aldığımız üzmez de, yandığımız üzer.
Korkaklık değil, sevene saygı göster.
Hedefi vurmak mı, varmak mı marifet?
Kaybedilmiş savaştır, kaybı düşünmek.
2009

Yavaş adam ithamından, tez kurtuldu.
Hayâsız hayat kadınıyla, bir hayat kurdu.
Ne yavan yer, ne de yayan yürür, öyle işte.
Namerde muhtaç, şerre alamet o gidişi de
“Kırkından sonra azanı teneşir paklar” derler.
Hızlı koşan atın pisliği, seyrek düşer beyler.
Yuva kurtarmak için, yuvasını yıkar böylesi.
Ya yerin altından, ya da üstünden gelir sesi
Onu görenler, gölgesiyle döveceğini sanır.
Kavgaya müdavim olanlar, başına bela alır.
2009

Canice cinayetleri cahillerin işleri.
Zehrini yılanlar gibi, akıtır dişleri
İblise yürüyen, şerden kurtulmaz.
İyilik hatırlanmaz, kötü unutulmaz.
Cahil "takdire" talip olan ilk kişidir
İlime, fenne, taliptir akıllıysa o işi.
Zengin, malını çocuklara bırakır.
Fakirlerin, malı yalnız çocuklarıdır.
Gurur, fakirlerde asalak virüstür
Sabır, yüreğe batan bir kaktüstür
İnsan balondur, sustukça şişen
Agızını açıp, konuştukça sönen.
2011

Hala unutulmadı, bindokuzyüzaltmışbir ihtilali,
Dokuz ay yirmibeş gün, mazlumlara zulüm hali
İnönü’yü, halkın kalbinden söküp attığı o mayın
Bir senaryosu, otuz sekiz rütbeli çömez subayın.
İkiyüziki celse, yedibinyediyüzbir mazlum sanık.
Bu yassı adanın ayıbıydı, ne şahit var ne tanık.
Otuzüç mezar kazıldı dava anında martı tepeye.
İçinden, üç inançlı vatanseveri koydular kefeye.
Zulüm içinde oyun, zindanda mazlumlar vardı.
Ne onlar ne halk bildi suçlarını, arşivlerde kaldı.
Kediler aslan, Aslanlar kedi oldu ten kafeslerinde.
Küfürler, hakaretler vardı hâkimlerin hükmünde.
Yağmur üç şehide gözyaşı oldu, hemen ardından
Kimisi ahretini heba etti, zulmüyle aldırmadan.
Kimi de dünyayı feda etti, sonu şehitlik varken.
Mendil sallamadan gittiler, güneşi beklemeden.
Geride üç şahadet, kaldı sadece üç “Allahuekber
Azrail önce selamlarını aldı, sonra da emanetler.
Neydi mazlumların suçu? Yarım asırdır, hala sır.
Sebep olanın nesebi kesilsin, yaptığına münhasır
2007

Dalda ölüm arifesinde, titreyen yaprak
Ölüm düğünse, ilk gerdek gecem toprak
Kader içinde ki kederler, bin ömür eder.
Hak edene ödül, Cennete girmeye yeter.
2002

Elbisesi gıcır, fikirleri gıcıktır kart horozun
Boynunda kravatı, boyu kısa ama kolu uzun
Niyeti çıtır çıtır yemekti, her bulduğu güzeli.
Güzeller enayi mi çatır çatır parasını yedi,
2016

Sağımdan başka ne yan, ne yön bilmem.
Cenazede, tabutun soluna bile girmem.
Acemice çekilen kılıç, o tutan eli yaralar.
Yemediği nane yok, başkasında şer arar.
2016

Kimi Nebiyi sıradan biri sanması muhakkak
Böyle cahil insanlar oldukça, ceza bize hak.
2016

Önce sürünür, sonra emekler ve yürürüz.
Çocukluk, gençlik, ihtiyarlık sonra ölürüz.
Ölüm gerçek, niye ölene "yalan oldu deriz."
Oysa gerçek yalan dünyadır, özür dileriz
2007