Ne söyleyim şimdi sana!

Artık anladım ki
Sana söyleyemeyeceğim içimde ki sıkıntılarımı
Sinemde ayyuka çıkan sukutun çığlıklarıyla nefes almanın hicranını

Zira fevkalade naifsin
Zarefetle anlam buluyor senin ülfetli nefesin
Desiseler perdesini ve kimlik indinde ki lekeleri nederen bileceksin

Sen bir yağmur damlası
Ve hattta zarif bir kar timsali berraksın haksın
Hilkatinin güzelliğinde ve edebin güftesi sana hasredilmiş biliyorum

Sen inancınla sefil oldun
Güven poyrazında sendeledin, hak adına kederdin
Masumiyetin ve teslimiyet güzelliğinde ki hikmeti serdedişin bir haktı

Senin güvenini yozlaştıran
Ve kalbi iklimine hırçınlığı bulaştıran basiretsizler
Varlık namına ve nüfusu uğruna takiyyelerle uğraşan ahmak soluklardır

Ne diyoruz rekatlarda
“Yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden yardım dileriz”
Lakin hakikat böylemi, maslahat uğruna akıl ve tahkikimiz emanetlerde

Evrensellik böylemi söyle
Kendi dağarcığında boğulmak mukadderatmı öyleyse
Akıl, izan nerede, zevk ve hevesler için duyarlılığın aşikarken hadi söyle