Ne Söylesem Öğretmenim Şiiri - Kemal Berk

Ne söylesem, ne anlatsam bilmem ki
Yüreğimden gelenleri bir kere de desem ki
Yetecek mi sıra sıra dizilen sözler ki
Az gelirse affet beni sevgili öğretmenim

O küçücük bedeninde taşıdığın yürek ki
Dünyayı da doldursan, içerisi dolmaz ki
İçinde bulamazsın, kin ve nefreti
Sevginin en büyüğünü verensin öğretmenim

Alev alev yansa şu küçücük yüreğin
Zevk veriyor insanlara gözaltından bakışın
Yanağında açılır, lale sümbül güllerin
Nasıl becerirsin bunları sevgili öğretmenim

İlaç versen, fayda vermez hasta kalplere
Kimse güç yetiremez kalıplaşmış fikirlere
İnatlaşır anasıyla, babasıyla, cümle çevreyle
Öğretmeni görünce döner sanki bir kuzuya

Dertleri de biriktikçe benziyor alev gibi bir köze
İnsan içine çıkamıyor kızaran şu yüzüyle
Savaşır mı insan her gün kendisiyle
Öğretmenden başka bulamadı güvenecek biride

En büyük dertler sıralanıp geliyor
İnsana şekil verip, gülerli de dikiyor
Her bir güle ayrı ayrı güzellikler veriyor
Öğretmenim güneş olmuş, hepisine ayrı doğuyor

Öğretmenim, dönüp baksan, kendine de bir kere
Bir yüzü gülerken, göstermez ağlayan yüzü de
İster ki büyükler de çare olsa derdine
Dertleri çözmek için büyükler de Kemal’e erse

Kemal BERK
Fen ve Teknoloji Öğretmeni
Sunguroğlu İO.Müdür Yrd.
Çorum-Sungurlu