Daldım ummana yine efkârıma kandım
Dağlanan sine-i melalimle bilmem ki niye hüzünle hep yaşadım
Andım, anacağım kadar, bandım banacağım eleme ne vakit nasip olacak bahar
Ah gönlüme kederi eken nazar, ne vakit hülyalara dalsam yinede hicran gözden akar
Lakin derdim gam değil, ülfettedir har
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bir gün yâd edilip, esin filizlenecektir
Bu aşka amade olan gönlümün hicranı, mefkûremde küllenip gidecektir
Dal kuruyacak, yapraklar düşecektir, bekleyen toprak idrakime ne söyleyecektir
Hasretin nevi, sevdanın asudeliği, dilin edebi cazibesi, o hakikatle bütünleşecektir
onca serzenişten sonra güzel bitirmişsiniz.tebrikler efendim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta