Ne söylesem bilmeyeceksin!

Hicran yine kalbime sessizce akan
Gönlümü iklimlerin hasretiyle sabırda buluşturan can
Dilim lal oldu, muvazenem fevkalade yordu, söyler misin bana ne oldu
Nasıl bir iksirdir yarabbi kalbimi sürurun sessizliğinde letafetiyle esinle buluşturdu

Yüreğim yangınlar yaşar sükûtla
Damarlarımda akan kan hesaplaşıyor ruhumun nidasıyla
Kalbim mahzun, hissiyatım mahkûm, melalim neden bu kadar bıçkımdır
Avare gezen bu gönlüme durma söyle niçin dargın, dalgalar sinemde şimdi akın akın

Nereye baksam, boynum büküktür
Kalbimde manalaşan hakikat ne meşakkatli bir yüktür
Ne akıl kar ediyor, ne irade keyfiyete erişiyor halin solgunluğu evet diyor
Kim melalin sancında ikamet ediyor, aşk feyziyle ruhuma refakat edip asudeleşiyor

Ey kari, hissiyatını gizleme söyle
Artık ne kadar ibret alınması mevcut ise şu fakirliğimde
Feda oldum yârin edebi hassasiyetine, naifliğinde ki nezakete fevkalade
Ne yazsam, dilin döndüğü kadar anlatsam, kalbi ağıtlarımı şevkle akıtsam yetmez

Yaşamak nefes almak değildir
Niteliğe ulaşmak aklın, bilginin mukayesesinde gayrettir
Şevk niye zarurettir, merak gerekçeleriyle sevktir, insan ihsanıyla fevktir
Aşk, kul için elzem olan hasrettir, sürur onunla keyfiyettir, manalaşmak ise demdir

Halimi hasat eğlediğim kelimeler
Elbette ki maziden derlemelerle kariler için mukayesedir
Kim ne kadarını bilir, terk edilenler ati için yeis içinde beklemektedir bilinir
Divan hesabın son kalesidir, kul olmak nasip işidir, ihlâsı kuşanmak kalbin sesidir

Vicdanım atin için hicrana eşiktir
İradem zafiyetlerimle bedelleşen fevktir, aklım idraktir
Kim ne vakit bahtına ram olacak bir ülfettir, fazilet muhayyilem için şevktir
Dalgınlaşan o gözler, sessizliğin nidasında çınlayan özler aşk için hasreti demlerler

Aşk, edebin, zarifliğin ahengidir
Ruh bunun müptelası için bahşedilen süruru güzelliktir
Kim ne kadar bu hakikatin mealine erişir ve bir o kadarda anlamak için seziştir
İşte bu manada yaşamak niteliktir, mücadele bu uğurda gaza edilir, ölüm bizimledir