sıyrıldım sesimden,benzim taş baskısı
öykümü gömmüşüm kimden habersiz
dağlanırken kalbim yalazda
ödünç burçlara sürgün
hangi gerçekse yavaş açan orkidenin sancısıdır
hep önsesi,karla karışık akşamlarda
öteki koku belki mırıltıların
kendime horlamışım terminallerde
ki her geç kalmışlıklarda vurgun yemişken
sarkmışım bekleyiş denen verandalardan
ayakların taştan ağır pusula
bakma büktüğüme bu rayları
ben her fırsatı kendi halindeyken sevemedim
sesim tortu duvarlarıdır zılgıtların yapıştığı
kekelemişim künyemi öperken boşluklar
öteki şehirden sana yürür ahşap cendereler
Kayıt Tarihi : 24.3.2023 12:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!