Şimdi durmuyor gözümün seli.
Ceza evi duvarı çekerim ahuzar.
Arar oldum ben gülsüz bülbülü.
Ne anlayan nede beni soran var.
İşkence dolu mahpus hane odası.
İçimden gitmiyor anadolu sevdası.
Duvarlara yazdım gönlümde yası.
Ne yoklayan var ne içeri giren var.
Görüşe gelenlere haberler sordum.
Duvara taşlara seslendim durdum.
Sonunda arayarak kendimi buldum.
Ne beni bir duyan nede gören var.
Fehmi.
Ellerime canım kelepçeler dolandı.
Benim yaralarım azdı hep sulandı.
İsyankar oldum her gün içim yandı.
Ne tanıyan nede haber veren var
Fehmi Tazegül
Kayıt Tarihi : 4.5.2022 09:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fehmi Tazegül](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/05/04/ne-soran-var.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!