Ne Sevdalar Vardı Şiiri - Muammer Yalçın

Ne sevdalar vardı şu yüreğim de
Her biri bir dağa savruldu durdu
Düştü güvendiğim tüm direğim de
Her biri bir yana devrildi durdu

İyi olmuyormuş gönül hasarı
Her sevdanın kaldı ben de eseri
Mevsimim güz oldu yaprağım sarı
Dalımdan düşenle kıvrıldı durdu

Yanağında gamze belleri ince
Bir çıngı düşürdü ta yıllar önce
Bense inanmadım sönmez denince
İçimde yandı da kavruldu durdu

Kimseye diyemem yardım et iki
Eyce ağırlaştı mazinin yükü
Yetmez gibi bir de feleğin oku
Üzerime doğru sivrildi durdu

İnsanca sevdiğim bilmedi hoştan
Sevseydim karşılık bulurdum taştan
Kiminle çıktıysam yeniden baştan
Yalçınım yollarım çevrildi durdu