Ne Sen Sığmazsın İçine Ne Evren

Beni içine alan bu zamansız boşluk öyle devasa ki
Ne sen sığmazsın içine ne evren!
Kelimeler yetersiz kalır hislerse benzer
Altında olduğum muazzam karanlık yutuyorken ruhumu apansızca
İstemiyorum yok olmayı çünkü var kulağımda gürültücü sesler

Bu güneş de dönerse yüzünü bana nasıl karanlıklar vurur içime
Söyle lütfen bana nasıl yüzleşirim kendimle?
Nasıl duyarım kulaklarımla evlerin ağlayışını
Yıldızların dostluğunu ve kuşların gençliğini
Siyah ile beyazın uyumunu, söyle nasıl duyarım?

Bitmek bilmeyen bir ızdırap kokusu da olsa
Yolların hepsi yüzüme kapansa da var oldum ve iyi ki varım
Evet varım sen de varsın bunu bilir bunu söylerim
O zaman ne diye uğraşıyoruz sürekli birbirimizle, ne diye tüm bu kavgalar neydi alıp veremediğimiz işte söyle bana söyle ki düşmesin içime azap tohumu olarak..