Ne Sen Bil Ne Ben Söyleyeyim

Ne sen bil ne ben söyleyim,
Düşlerimle karanlık geceyi beslerim,
Dilim düğüm, içim yangın, kime ne söyleyim
Huzur ararken, yeni bir dert eklerim.

Anlat desen, kelimeler boğulur sessizlikte,
Bir ağırlık var sanki, gökyüzü üzerimde.
Söylemek çözüm mü, yoksa yara mı açar?
Kime anlatsam dert daha derine kaçar.

Sesimi duyacak biri yok gibi,
Anlatırken yüküm daha ağır gibi.
Sükût, belki tek çare gibi,
Ama içimdeki fırtına dinecek gibi, değil.

Ne sen bil, ne ben söyleyeyim,
Belki bir gün hafifler göğsüm
Ama bugün değil, ağzım düğüm.
Çünkü dert, anlattıkça büyür, iki gözüm.