boş sandalyelerin deniz kenarında,
güneşin batışını izlemesinin hiç bir anlamı yoktur,
boyalarının dökülmesinden başka....
oraya getirenlerin kendileri gibi yalnız bıraktığı tahta parçaları,kimsesiz....
sadece hatıralara malzeme olmaktı suçları benim gibi....
yola neden buradan çıktım ben de bilmiyorum,
kaç kişilik yer ayırttığımı hatırlamıyorum artık,biletleri yırttım,attım...
Anı Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan Altıncı Mektup
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
Devamını Oku
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,