Ne Sandın Şiiri - Hasan Turgut

Sen yaptın,sen yıktın nasıl bir oyun.
Yüreğimi taş,kaya,toprakmı sandın.
Yıkılsın devrilsin boyunla posun
Yüreğimi dal,budak, yaprakmı sandın.

Ben sevdim,ben yandım değermi verdin,
Dünyayı atlas yapıp önemi serdin,
Ne murada erdin ne de beni erdindin,
Yüreğimi acemi,vasıfsız,çırakmı sandın.

Yüz sürdüm, ayaklarının altında toza,
Sen gönlünü çevirmişsin kar ile buza
Ben yaralarımı bastım zeh'r ile tuza
Yüreğimi toz, toprak,kurakmı sandın.

Ne istediysen verdim,şahit gözyaşım.
Günü geldi kırıldı,bak sabır taşım.
Zeh'roldun ekmeğim,öğünüm,aşım.
Yüreğimi verim vermez,çorakmı sandın.

Girdin gönlüme bir anlık,çıktın nasıl iş.
Öyle bir gittin ki hayret ,gidiş o gidiş.
Ağır oldu yokluğun ,fena oldu terkediş.
Yüreğimi han ,konak ,durakmı sandın.

Senle bir masala ,kandım inandım.
Sen yaktın ,pervane misali yandım,
Her yanışta ,o masum ismini andım,
Yüreğimi köz,duman,firakmı sandın.

Sendin neşe kaynağım sendin umudum
Sayende söndü içimde titrek ateş mum
Ne yaptıysan kahrına inan göz yumdum
Yüreğimi müsvette,atık,evrakmı sandın.

Yaslanacağım omzun ,dağlar gibiydi.
Gözlerin nemliydi ,durgun, ağlar gibiydi.
Seni sevecektim ,asırlar ,çağlar gibiydi.
Yüreğimi çul,çuha,barakmı sandın