Ben sana sevgili, yar demedim ki,
Kendini fasulyeden,nametten sandın.
İsmine hiç; can,cim, eklemedim ki,
Sen kendini canım cicimden sandın.
Ben senin sandığın adam değilem,
Paspas gibi hemen önen serilem,
Selvi dalı olup yere eğilem,
Sen kendini mabed yerimi sandın?
Benim yaradılış mizacım öyle,
Gülerim söylerim,her zaman böyle,
Sana bir kerecik gülmüşüm şöyle,
Sen kendini huri melek mi sandın?
Türlü mücevherat takmışsın diye,
Bedenine ipek,sarmışsın diye,
Beş türlü boyaya,banmışsın diye,
Sen kendini arzın şahımı sandın?
Asalet insanda, som taşta değil,
İki üç metrelik,kumaşta değil,
Cihanı alemle, savaşta değil,
Sen kendini, Kılıçarslan mı sandın?
11.05.2008
Ömer TemelKayıt Tarihi : 11.5.2008 00:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!