Ne sana ve ne yalnızlığa!

Zaman
Durmuyordu
Umutlarımı avuçlayarak

Sana
Saklayacağım,
Halimin yokuşlarından

Kalbine
Akacağım,
Düşlerimde bir solukta

Sana
Ulaşacağım anın
Uykusuzluğunda sabahın,

Seherin
Sessizliğinde ki
Tarumar olan bahtımın,

Güneşin
Sakince kuşattığı
Al güllerimde ki hicranın,

Aklımın,
Boşluğa efkârını
Kusan yalnızlığımın,

Teni
Kavuran sıcaklığın ayazıyla
Sukut eylemekten bizar oldum.

Sen
Benim
Gözlerimden akan damla,

Yüreğimde
Sessizce kanayan yara,
Umutlarımı kurutan efkâr oldun.

Bir türlü
Gelmedin, belki
Gelmeyi dilemedin,

Hissiyatını
Yıllarca gizledin, ser
Verip sırrına halimi erdirmedin.

Ne
Yapmalıyım
Artık bilmiyorum.

Dağların
Yamaçlarından hasreti
Desteleyerek, bir demet çile,

Kahır,
Sitem serzenişleriyle geceye
Yakın bir umutla bekliyorum…