Ne şân ister bu kulun ne de...

Dolandım bir başıma,erdim yedi nihâna,
Aslî yurda varınca hâne oldum cihâna.

Ne vakit ki dönmüştüm,benden kabûl istendi,
Sizde Mevlâ kim dedim? bizde Mevlâ pîr dendi.

Ben neyleyim rehberi,bu sözümü duâ kıl,
Senden başka birine Mevlâ demez bu akıl.

Ahmet vardır bilirim,o ki nûrun mimberi,
Vâr olmadı öylesi,adı konalı beri.

Gör ki talep edilen seni talep etmekte,
Nice kapı gördüm ben,hepsi sana gitmekte.

Ey yegâne Sultânım,gayri cândan azâdım,
Fâni teni bıraktım,yalan dünyâ mezâdım.

Ne şân ister bu kulun ne de gizli bir âyet,
Sükût etmiş talebin,dili Sende nihâyet.
*****

nihan:(Farsça) Gizli.
mezat:(Arapça) Artırma ile satış.
azat:(Farsça) Serbest bırakma.