Ne(reye) Kadar Şiiri - Aytekin Kaya

şafaklar küllenecek yavaşça
uçacak evrenin her yanına
özüne kavuşacak özünü değiştirmeden
özünden soluyacağım gözlerini
karstik bir düşünce gibi
yavaşça kavradığımsın
emin değilim yapacaklarımdan
ne kadar ağlamam gerekecek
nereye kadar sabretmem gerekecek
kararsız bir atom gibi ortalıktayım
savruluyorum ellerinde
rüzgarda savrulan yaprak gibi
kaderimdir diyorum
yorulmalı,tatmalıyım acıları
hüzünlere sürtünerek geçmeliyim
kanamalı bazen kalbim
kısa pantolonlu bir çocuğun dizleri gibi
zaten kalbimin kanamasına küçükten alışığım
ilk öğretmenim sıramı değiştirmişti
ve kaydıraktan düşerek dizimi kanatmıştım
alışmalıyım artık hüzünlere
bir ümit var yinede ışığa dair
bilmiyorum...
daha nekadar ağlamam gerekecek
nereye kadar sabretmem gerekecek

(AĞUSTOS 2004)