Ne Renkti Yokluğun Şiiri - Özer Turan

Ben sana yürüyordum
Koşar adım
Herkes aksi yönde kaçarken
Görebilseydim perdenin arasından saçlarını
Duracaktı yağmur
Durmadı.
Toprak koktu yine ellerin

Sahi ne renkti yokluğun
Nasıl kokardı mavi
Saçların hangi notadan okşardı ruhumu
Çıkan sen miydin aklımdan
Yoksa akıl mı çıkmıştı başımdan

Akarken kelimelerim gözlerinden
Titriyorsa bebekleri;
Öldürmekten uzak acıları
Kabullenmenin zorunluluğuyla
Boğazımın düğümlendiğindendir
Yazarken bu dizeleri