Yorgunum...
Tarifsiz hüzünler sardı benliğimi
Karmakarışık düşüncelerden arınamıyor zihnim
Hâletiruhiyemi anlatmaya
Kelimeler yetmiyor, cümleler ise anlamsız.
Hissizim...
Tüm bedenim felç olmuş gibi
Olup bitenlere mânâ yükleyemiyorum
Her şey bomboş, bir hiç şimdi
Ahrazım duymuyor, duyuramıyorum sesimi
Feri yok gözlerimin
Baktığımı göremez haldeyim
Güneş mi söndü
Neden her yer karanlık.
Dinmiyor yağmur
Saklı kaldı güneş
Hüzün yüklü bulutların ardında
Aralanıp sızmıyor ışık
Doğmuyor gökkuşağı
Dokunamıyorum parmak uçlarımla renklere
Hep siyahtan griye çalıyor yaşamın rengi
Şimşekler çakıyor yüreğimin en derinlerinde
Yeni değil bu fırtına maziden kalan
Yıkık virandır şimdi gönül
Nice zaman gelmez oldu bahar
Üşüyorum kuru bir dalım şimdi
Çiçek açmaz düşlerimde, yitiktir hayallerim
Bir an olsun doğmaz mı güneş
Geçip giden onca ömürde.
Çaresizim...
Kapandı yollar, bir çıkış yok
Sabrım tükendi, savaşmaya mecalim yok
Yenik düştüm hayata, paramparçayım
Kan revan içinde her yanım
Tutmaz oldu sargılar
Ne bir söz, ne teselli kâr etmez
Şifa bulmaz ne ruhum ne bedenim
Yorgunum kapatın gözlerimi
Dalsın sonsuz uykuya
Ne olur beni uyandırmayın!
Hatice Olkuner
Hatice OlkunerKayıt Tarihi : 29.1.2022 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Artık "zor" yaşam!
Katlanılır değil, insanlar, olaylar,
Ve dünyayı öyle kirlettik ki...
Her şey "siyah", her renk "gri....."
Tebrikler şiire....
Çok teşekkür ederim efendim.
Huzurla, sağlıcakla kalın.
Selam ve saygılar sunarım.
Bu kıymettar yorumunuz için çok teşekkür ederim üstadım, kadir,kıymet bilen yüce gönlünüz var olsun efendim huzurla kalın.
Selam ve saygılar sunar, esenlikler dilerim.
Selam ve saygılar sunarım.
TÜM YORUMLAR (7)