Ne Olursun Gülden Şiiri - Gülden Işık

özlemin en kıralında saltanat sürüyorum.
bir başıma yönetiyorum yalnızlığın kentini.
yetim çocuklar gibi boynu bükük sabahların
yalan sevgilerine kavuşmaktan yorgunum hep.
her çıktığım seferden yarası kanar dönüyorum.
sensizliğimin bıçak kesiği sızısında
yine de gülmeye neden mahkumum?
gönlümün ufkunda hüzün bulutları dolaşıyor.
ümitsizliğin karanlığı yolumu kapatıyor.
sen bir gelebilsen ah! hepsi geçecek.
gömülecek kınından çıkmış kılıçlarım
yalnızlığım neşelerin kucağında can verecek.
yıllardır doğup batıyor güneşler.
yıllardır kışta oluyor...yaz da
gel gör ki ruhum hala bıraktığın yerdeki gibi
kış mevsimini süresiz yaşıyor.
hala şikayetlerini karanlıklara anlatıyor.
gözlerim sokaklara dökülü kalmış
her biri biryerde hala peşinden ağlıyor.
bekliyor seni bütün tabiatım yeşillenmeye
yalvarırım gel artık....gel!
çıkagel bir gün aniden.
bir demet sun ellerime
ne olursun gülden...!

12.6.1972