Ne Olursun Gel Şiiri - Nedim Gürler

NE OLURSUN GEL

Resminle konuşmaktan bıktım artık,
Ne olursun gel.
Yüzüm gittiğinden beri asık,
Ne olursun gel.
Şu sokaklar ve parklardaki ağaçlar,
Bir dile gelse de anlatsa sana,
Senin resmine neler söylediğimi…
Ne olursun gel.
Seninle hayal kurmaktan,
Başka hayallere yer kalmadı.
Düşüncelerim hep sen,
Olaylarım hep sen…
Ne olursun gel.
Öyle özledimki seni,
Ahu gözlerini, pamuk ellerini.
Kadife nefesini.
Ne olursun gel.

27.12.2010