Ne Olursun Gel Şiiri - Osman İnci

Gönlümde boş duruyor, gönlünün yeri,
Son yolculuğa çıkan, dönmez ki geri,
Huzur içinde sönsün, gözümün feri,
Can bedenden giderken, ne olursun gel...

Yepyeni pembe ufuk, geldi önüme,
Gelmedin bir tek adım, benim yönüme,
Bir mezar kazılmadı, yüz bin dönüme,
Ben dünyadan göçerken, ne olursun gel...

Her günüm ayrı hüzün, her günüm çile,
Feryadım düğümlendi, çıkmıyor dile,
Bunca zamandan sonra, unutsan bile,
Son nefesim verirken, ne olursun gel...

Unum elendi bitti, kaldı eleğim,
Yokluğun üzer beni, titrer bileğim,
Sensiz teselli eder, ölüm meleğim,
Ruh sırattan geçerken, ne olursun gel...