Karartmasaydın, yüreğimin perdelerini
açsaydı yediveren çiçekleri
silebilseydin içimde ki hasretini
Belki,son bulurdu kaygılarım
korkusuzca, kendin olup gelebilse idin....
Öperdi, yüreğim usul usul
sarardı,kan damlayan yaralarını..
Aşk ın yangını vurunca duvarlarıma
Atardı kalbim kalbinde,
Akardı, sınırsızca damarlarından…
Aşkının ışığı, dolunca gözbebeklerime
Görmezdi, gözüm senden başkasını…
Tutunca, ellerinin sıcaklığı avuçlarım
Hiç titresin, ayrılsın istemezdim,
Bırakmazdım, sen bırakana kadar...
Olurda;
Bıraksan, bile…
Aşkınla avunurdum mahşere kadar…
Sanki;
Ne olurdu! ...
korkusuzca, kendin olup gelebilse idin...
Gülayşe DelenKayıt Tarihi : 5.8.2011 16:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
küçük kıvılcımlar vardır insanın ömrüne ömür katan...
![Gülayşe Delen](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/08/05/ne-olurdu-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!