Ne Olur; Yavrumuzun Mezarını Bulun!

Şimşek çaktı, gök gürledi,
Yağmur yağdı, sel geldi
Setler yıkıldı, evler çöktü,
Ağaçlar dibinden söküldü
Araçlar toptan sürüklendi,
Hayat bir anda felç oldu
Her taraf çamurla doldu
Can gitti, canan gitti,
Mal gitti, mülk gitti
Kırk yıllık birikim bitti
Velhasıl Rize ağladı,
Bütün Türkiye ağladı
Gazeteler manşetten,
‘Afet geliyorum dedi.
Lakin kulak verilmedi’
Diye sorumlulara hatırlatıp;
Yürek burkan görüntüleri,
Bir sonraki afetlerde,
Kullanılmak üzere,
Arşivlere attı.
*
Büyük küçük herkesi ağlatacak,,
En katı yürekleri yumuşatacak,
Acı bir tablo göründü ekranlarda
Bir anne, bir baba haykırıyordu:
‘Malımız gitti, mülkümüz gitti,
Kırk yıllık birikimimiz bitti.
Üzülmüyoruz, Allah yine verir.
Amma bizim ciğerimizi yakan,
Amansız bir hastalık neticesinde,
Üç yıl önce kaybettiğimiz,
Her an sohbet ettiğimiz,
Israrlı vasiyeti üzerine,
Evimin önüne defnettiğimiz,
Yavrumuzun mezarı gitti’
Yetkililerden tek isteğimiz,
Yavrumuzun mezarını bulun,
Kurda, kuşa yem olmasın,
O daha küçük gece korkar,
Annesiz, babasız kalmasın
Allah kimseye evlat acısı vermesin!
(28.08.2010)