Ne Olur Susturun Bütün Şarkıları

İster dost olsun ister arkadaş ister eş olsun isterse evlat ilişkilerimizi sorgulamak zaman zaman yaptığımız..
Uzun yılların alışkanlığıdır bazen bazen emeğin vefası bazende sevginin anlatılamaz derinliği..
Baktığımız her bir çift göz bize yaşamın kıyısına tutunan bir hayatın hikayesini anlatır..Tutunduğumuz yaşam içinde en değerli olanlar vardır eş gibi evlat gibi dost gibi sevgili gibi ve aile gibi vazgeçilmezlerimiz..
Gecenin ferahlığı bize gülen ve çarparken yüreğimize meltem esintisinde varlıkları..Ne mutluyuz o zaman varlıkları ile var olurken..
Gözlerdir birleştiren bazen yürekten yüreğe uzun bir yol çiçekli bahçenin nadide çiçeği gibi büyüleyen..Çıplak ayakla dans gibi senfonisi başlar gökyüzünde gülümsersin hayata...
Filizlenir toprak içinde umut yağmurlarla işte öyle bir şeydir sevdiklerimiz büyüyerek çoğalarak güne bakan çiçekleri gibi güneşe göz kırparak hep içimizde yaşayarak can verir ömrümüze..
Seni seviyorum dilden akan değil yürekten akan mısralar değil mi ki hikayelerimizin başlangıcı yılların..
Masumiyetin tenine dokunurken parmakların huzurunu dokundurdukca sevdiklerimize kaybetme korkusu içimizde büyüdükçe büyür...
Pişmanlıklar karabasan gibi çöker güne bastığımız her yer bir boşluktur korkusu üşütür yüreğimizi.Hamal geceler sızı düşürür savurur düşüncelerimizi toplayamadığımız her düşünce de korkularımızdan korkak sabaha uzanır binbir keşke..
Cümle kuramadığımız ne çok şey vardır aslında sen ben biz diyerek susulan..Sevmek dedikleri yürekte başlayarak çoğalan yürekte son bulan..
Ne çok şey kaybettik insanlığımıza dair..Ne çok pişmanlıklar yaşadık geçmişe dair ne kaygılar yaşıyoruz geleceğimize dair ne çok yolcu ettik sevdiklerimizi uzun yolculuklarına sus düşerek dilimize...
Çocuksu çırpınışlar dokunur yüreklere masal devi olur büyükler o zaman..
Sorgulamak zamanın zehrini sürerken yüzümüze özlemin kucağına düşer umutlar gizlice...Kar taneleri gibi sessiz çığlık olur sesler sarınırsın umudun bahçesine..
Cesaret ne çok yanıldık ne çok sandık ne çok pes ettik oysa seni seviyorumlar ile..
Vazgeçmeyi bilmeyenlerden mi idik?
Vazgeçilmekden korkanlar mı?
Hırs?
Öfke?
Hiçbiri?
İnsan olmaya çalışanlardan idik sadece bıraksalar olacaktık..
Ne anlamsız ne tuhaf geliyor şimdilerde yaşam hevesi kaçan çocukların hırçınlığına büründü gökyüzü geç kalınmışlıklarla..
Gözlerine baktığımda derin bir okyanus görüyorum sizin umudun mavisi ateşin kırmızısı öfkenin simgesi,hırsların cazibeli savaşı yenilmek bilmeyen hayatın kahramanları..
Oysa; seni seviyorum demek zor olmamalı
Oysa; emeği ziyan etmemeli yürek
Oysa; karanlığa inat gülümsemeli AŞK
Oysa; hep sen olmalısın yanım da diyebilmeli insan
Ve bütün sevdiklerimizi toplamalı bir hayata yaşamalı inadına..
Deniz mavisinde bir gülüş getirir misin can ısıma
Yalnızlığın konuşkan yüzüne astım simdi duygularımı yağmalasın diye acılarımı..
Ne tuhaf bir yazı oldu kalemimden dökülen ne olur susturun bütün şarkıları..
Karmaşanın içinde kaldı bütün kelimelerim çözün yıldızların dileklerini..
Geceliğini çıkarın bütün karanlığın ve şimdi bütün sevdiklerinize sarılın..
Araladım tül perdesini umutların seni seviyorum...

DİLEK HOKKAÖMEROĞLU