Ne Olur Ölme Şiiri - Şerife Çınar

Beyazına griler bulaşmış martı
Belli ki açlık gözünde perde
Dur! yapma, dokunma
Yutma sakın gagana dolan zehri.
Üzgünüm arkadaş
Bağışla beni
Ben olduğum için
Bencilliğim, hainliğim için bağışla
Öylesine kirlettik ki dünyanı
Çarkı döndü sermayenin
Ölümü yakıştırdık canlara.

Oysa senin yerinde olmayı düşlerdim çoğu kez
Türküler söylerdim sana bakıp
Hayallerime, şiirlerime, şarkılarıma alırdım beyazını
Ne yazık ki yaşıyor musun diye soramadım sana
Gözlerindeki hüznü göremedim
Çığlıklarını mutluluk saydım kendimce
Kanatlarına tutunup uçmak istedim
Masallarımı seninle süsledim
Hep göklerde sandım seni
Kapkara sulara gömüleceğin hiç aklıma gelmedi.

Şimdi gülüşlerimi çalıyorsun dudaklarımdan
Suskunluğum oluyorsun, susuyorsun
Gözüme baka baka ölüyorsun.
Son bir şans ver bana
Son bir umut
Pişmanlığım, belki yalvarışım olursun insanlığa
Üşümüş avuçlarına bir simit parası koyar anası
Gözü çapaklı, sümüklü bir çocuk simidini bölüşür belki
Kim bilir, hâlâ yaşam savaşı veren bir balık
Son çırpınışında düşer payına
Son bir şans ver bana
Hadi gülümse
Gülümse, ne olur ölme
Ne olur ölme