Ne Olur, Ne Olmaz. Şiiri - Mehmet Şahan

NE OLUR, NE OLMAZ!

Otu çek de köke bak derindeyse tez solmaz,
Okşadıkça salınır; serpilir, pür şat olur!
Çevirsen de kıskıvrak serindeyse öz solmaz,
Sanma yiğit yanılır; gün gelir, Kürşat olur!

Kimi çiçek tez açar, mevsimi çabuk biter,
Kimi bekler güz açar, meyvesi kabuk tüter!
Kimi bin bir göz açar, dermeye çubuk yeter,
Lal’a dönmüş sanılır; dillenir, dilşâd olur!

Devran geçer, yıl geçer; kor düşse de bağına,
Kervan geçer, yol geçer; kar yağsa da dağına!
Harman geçer, gül geçer; kâr dolsa da ağına,
Derde derman bulunur; Hak verir, irşâd olur!

Ehil kızmaz, kul bıkmaz; yönü bozuk değilse,
Adil kırmaz, hal yıkmaz; teni bozuk değilse,
Asıl azmaz, tuz kokmaz; geni bozuk değilse,
Dost deminde anılır; Halk bilir, âbad olur!

Yerde balçık var ama taştan yolu görünür,
Dipsiz dehliz dar ama baştan bolu görünür!
Görünüşte zor ama dıştan dolu görünür,
Âbad olmuş bilinir; dertlenir, berbad olur!

Gönlündeki bağına aşk yelleri esince,
Zümrüt Anka dağına biletini kesince…
Girip aşkın ağına didik, didik deşince,
Saçlar tel, tel yolunur; dinlenir, fer hâd olur!

Pir-î Fâni diyor ki; selam ehli değilken,
Öyle çetin duvar ki; kelam ehli değilken!
Bazı kimseler var ki, makam ehli değilken,
Ona paye sunulur; ünlenir, üstad olur!
Mahkemeler kurulur; belki de azad olur…

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
05.05.2018-İstanbul