Ne Olur Ki Anne Şiiri - Zeki Tepe

Saat sabahın yine,beşi anne.
Güneş hala doğmamış,nazlı bir kız edasın da.
Ben yine sensiz gecen bir güne, günaydın dedim.
Oysa seni hiç görmedim anne,sesini duymadım,boynuna sarılmadım.
Tek bildiğim bir esirgeme yurdundaki,tek başına ve sensiz günlerim.

Tek başıma dedimse üzülme,anne.
Arkadaslarım da var benim.
Onlar da benim gibi anne sıçaklığına hasret,ateş gibi.
İçinde ki sıçaklığı dışarı ataçakmışcasına,sevgi dolu.

Ögretmenlerimiz de var anne,bize annelik yapacak kadar.
Ama senin yerin başkadır, nede olsa anne kucağı.
Kim bilir ne kadar güzeldir.
Bir gün bile olsa sarılmak isterdim boynuna,hiç bırakmazdım anne.

Gece olur,herkez yatağına girerdi anne.
Ben yine uzanırdım karanlığa.
Yıldızlar sanki tavandaymışcasına izlerdim.
Sen sandığım bir yıldıza her baktığım da,dilekler tutardım.

Bayramlar da bir başka geçerdi,anne.
Hic unutmam annesiyle pazara giden çocukları.
Nasıl imrenirdim bilemezsin.
Ama sende olsan elimden tutardın,degil mi anne.
Sarılırdın bana öperdin,koklardın,canım yavrum derdin.
Derdin degil mi anne?

Sen üzülme anne yeterki,ben iyiyim burda.
Ellerim üşümüyor biliyormusun artık anne,bize eldiven aldılar.
Bazen dışarıya da çıkıyoruz öğretmenlerimizle,geziyoruz.
O an keşke sende olsan diye düşünüyorum anne,elele gezsek diye.

Ben seni hep seveceğim anne,bunu unutma hiç.
Neden burda olduğumu düşünmeden seveceğim.
Cünkü sen benim annemsin,canımsın,kanımsın.
Sen beni,dokuz ay karnında taşıdın.
Ben seni kık yıl kalbim de taşısam,ne olur ki anne...!